Anasayfa
O gün evde yalnızdım. Annem hastahanede, babam da üniversitede nöbetçiydi. Canım sıkıldı. Ben de banyoya girdim. Banyo yaparken birden bir şeyin sırtıma vurduğunu hissettim. Soğuk bir şeydi bu. Soğuk bir eldi sanırım. Banyodan çıktım, üstümü giyinip yatak odasına geçtim. Banyoda yaşadığımı düşünüyordum, belki hayaldi, belki de gerçekti. Ama bu yaşadığım gerçekse de sırtıma kim vurmuştu? Aynanın karşısına geçtim. T-shirtümü çıkartıp aynaya baktım. Sırtımı tam olarak göremiyordum ama bir morluk vardı. Evet, demek ki yaşadıklarım gerçekti. Korktum, yatağa attım kendimi. Sırtüstü yatıp gözlerimi kapattım. Sesleri dinliyordum. Beynimin içinden gelen binbir türlü sesleri... Gözlerim kapalıydı ama uyumuyordum ve etrafımda dolaşan karaltıları hissediyordum. Onları görüyordum. Evet, oradaydılar. Bana bakıyorlardı. Birden garip bir şeyin farkına vardım. Sesler kesilmişti. Evet, evet, hiç ses yoktu. Oturduğumuz evin arkasına inşaat yapılıyordu ve çok ses oluyordu. Evimiz sahilde olduğu için hep araba sesi duyardım ama araba sesleri de kesilmişti. Nasıl olurdu bu? İmkansızdı! Sanki başka bir boyuttaydım. Hiç ses yoktu. O karanlığın içinde duyabildiğim tek ses deniz dalgasıydı. Sanki denizdeydim ve deniz dalgasının sesini duyuyordum. Bir de saatin tik taklarıydı duyduklarım. Sonra saatin tik takları da kesildi. Etrafımdaki karaltılar gittikçe artıyordu ve ben kapalı gözlerimi açamıyordum. Bu nasıl bir şeydi? Sonra birden hızlı bi şekilde doğruldum. Karşımdaki aynaya bakıyordum. Aynada kendi yansımamı gördüm ama garipti. Benim yansımam sanki ölü gibiydi. Nefes almıyordu, konuşmuyordu. Oysa ben kendi kendime konuşuyordum aynaya bakarak ve hiç gözlerini hareket ettirmeden, hiç gözünü kırpmadan beni izliyordu. Hala denizin dalgasını duyuyordum. Etrafımdaki karaltılar bana yaklaşmaya başlamıştı. Bana doğru geliyolardı ve ben hiç bir şey yapamıyordum, sadece aynaya bakıyordum. Yansımam sanki ölü gibiydi, hiç hareket etmiyordu ama ben aynaya el sallıyordum. Karaltılar gittikçe yaklaştı. Hatta biri o soğuk eliyle ayağıma dokundu. Birden bana bir şey oldu geldiğim boyuta geri dönüyordum sanki. Sonra birden titremeye başladım ve kendime geldim. Hemen aynaya baktım ve aynadaki yansımamın ben olduğunu anladım.denizin dalgasının sesi kesilmişti, saatin tik taklarını duyabiliyordum ve inşaat ustalarının çekiç seslerini duyuyordum ve zil sesi duyuyordum.evet, bizim kapının zili çalıyordu. Koştum kapıya. Gelen arkadaşımdı.bana “yarım saattir zili çalıyorum, nerdesin?” Dedi. Ben de “duymadım” dedim. Sonra ona olanları anlattım ve birlikte bize yazın kuran okumayı öğreten hocanın yanına gittik ve ona olayları anlattık.beni okudu, üfledi. Sonra da bana “seni kendi yanlarına almak istemişler, ama alamamışlar” dedi. Ben çok korkmuştum. “ya bir daha denerlerse?” Dedim. O da sürekli dua etmemi söyledi ve bir daha gelmediler yanıma. Belki bir gün tekrar gelirler. Kimbilir....(alıntıdır)
